Asynchroniczne silniki prądu przemiennego można obecnie spotkać w większości zakładów przemysłowych, jak również czesto znajdują one zastosowanie w gospodarstwach domowych. Swoją popularność zawdzięczają prostej, a zarazem solidnej konstrukcji, przystępnych cenach oraz szerokiej gamie oferowanych mocy. W zależności od mocy silnika i rodzaju zastosowania stosuje się różne układy rozrochowe, można wyróżnić między innymi: rozruch bezpośredni, przełącznik trójkąt-gwiazda, softstarty oraz falowniki.  

Rozruch bezpośredni

Metoda bezpośredniego rozruchu może być wykorzystywana jedynie w przypadku silników małych mocy - do 2,2 kW, w sposobie tym silnik jest łączony bezpośrednio ze źródłem zasilania o napięciu znamionowym i znamionowej częstotliwości za pomocą włącznika lub stycznika elektromechanicznego. Zaletą takiego rozwiązania jest jego prostota, a tym samym niska cena, niestety niesie ono również ze sobą wady: 

- w momencie rozruchu silniki pobierają prądy znacznie większe od znamionowych (około 2 razy dla silników pierścieniowych oraz około 5 - 8 razy dla silników klatkowych). W przypadku gdy prądy te będą płynąć zbyt długo, mogą one spowodować przegrzanie się silnika, jak również spadki napięcia w sieci zasilającej. Z przepływu tak dużych prądów,  wynika ograniczenie maksymalnej wielkości silników jakie mogą być dołączane bezpośrednio do sieci energetycznej,

- pomiędzy elementami elektromechanicznymi mogą pojawiać się przepięcia łączeniowe,

- przy podłączeniu silnika tym sposobem, będzie wirował on z prędkością bliską synchronicznej, bez możliwości jej regulacji.

Przełącznik trójkąt - gwiazda

Jest to często wykorzystywana metoda, pozwalająca uruchamiać silniki większych mocy, niż w metodzie bezpośredniej. Podczas rozruchu silnika, jego uzwojenia łączy się w gwiazdę, dzięki czemu prąd rozruchowy jest trzykrotnie mniejszy niż w metodzie bezpośredniej, niestety również moment rozruchowy jest mniejszy, dlatego tę metodę rozruchu można stosować  tylko dla silników, które w momencie rozruchu nie są obciążone momentem znamionowym. Po osiągnięciu przez silnik prędkości zbliżonej do synchronicznej, dokonuje się ręcznego przełaczenia konfiguracji uzwojeń w trójkąt - wówczas silnik osiąga prędkość nominalną i generuje nominalny moment.

Softstarty

Softstarty - często nazywane również rozrusznikami elektronicznymi, to urządzenia służące do ograniczenia udaru prądowego w momencie rozruchu silnika (niekiedy wykorzystuje się je również w układach zasilania innych urządzeń np. lamp halogenowych, prostowników, itp., które podczas uruchamiania pobierają prądy wielkorotnie przewyższające prądy znamionowe) Softstarty redukują napięcie na zaciskach silnika w fazie rozruchu, a następnie stopniowo zwiększają je do napięcia znamionowego, ograniczają w ten sposób wartości szczytowe prądów pobierane podczas rozruchu oraz niwelują udarych mechaniczne. Łagodny rozruch pozwala na zmniejszenie obciążeń działających na przyłączone urządzenia, co skutkuje ich mniejszym zużyciem i dłuższą bezawaryjnością.

Falowniki

Rozruch silników za pomocą falowników, podobnie zresztą jak przy użyciu softstartów niesie ze sobą wiele korzyści. Podobnie jak przy użyciu rozruszników elektronicznych możliwy jest łagodny rozruch silnika, a tym samym uniknięcie udarów prądowych i mechanicznych, jednak posiadają one znacznie większe możliwości: umożliwiają płynne sterownie prędkością, zmianę kierunków obrotów silnika, programowalne wejścia/wyjścia, bardzo często posiadają wbudowany regulator PID i wiele innych funkcji pozwalających na budowę zaawansowanych układów sterowania.